روز ملی دانمارک
رتبه آنلاین از یوکن، نمایی از تقویم تاریخ در 27 فروردین ماه را برای شما منتشر می‌کند، کشور دانمارک در شمال اروپا مابین دریای بالتیک و دریای شمال واقع شده است. این کشور مساحت 43.094 کیلومتر مربع داشته و جمعیت آن به 000/300/5 نفر می رسد. پیش بینی می شود جمعیت دانمارک تا سال 2025 میلادی به حدود 2/5 میلیون نفر برسد. پایتخت دانمارک کپنهاک بوده و واحد پول آن کرون است. در حدود 90 درصد مردم دانمارک پیرو مذهب پروتستان بوده و بیشتر جمعیت آن ملیت دانمارکی دارند و از نژاد سفید اروپایی هستند. زبان رسمی مردم دانمارک نیز دانمارکی است. دانمارک از جمله کشورهای ثروتمند اروپایی به حساب می‌آید که میزان جمعیت آن تقریباً ثابت است. از شهرهای مهم دانمارک می توان به اورهوس، اودنسه و اولبورگ اشاره کرد. حکومت دانمارک مشروطه سلطنتی با یک مجلس قانون گزاری است. کشور دانمارک دو روز ملی دارد که یکی پنجم ژوئن و دیگری شانزدهم آوریل است.
مرگ «فرانسیسکو گویا» نقاش شهیر اسپانیایی در سال 1828 میلادی
فرانسیسکو خوزه دو گویا لوسین تِس، نقاش بزرگ اسپانیایی در 30 مارس 1746 میلادی در دهکده‌ی کوچکی در شمال اسپانیا متولد شد و دوران کودکی خود را در همان جا پشت سر گذاشت. او از همان کودکی علاقه‌ی زیادی به نقاشی داشت و استعداد خود را نشان داد. فرانسیسکو گویا بعد از شکست در امتحان نقاشی، وارد ایتالیا شد و با مطالعه آثار هنرمندان نقاشی، تمام عمر خود را صرف این هنر کرد. او بعد از فروش آثار اولیه خود، فعالیت‌هایش را گسترش داد و نقاشی‌های بیشتری کشید. گویا بعد از مدتی به عنوان نقاشِ دربارهای سلطنتی انتخاب شد و شهرت زیادی به دست آورد. گویا با اینکه بسیار صریح و واقع گر بود، طبعی حساس داشت؛ به طوری که این میزان حساسیت در آثار او، در آثار هیچ یک از نقاشان دیده نشده است. او توانست نقاشی فرانسه را متحول کند به طوری که او را بزرگترین نقاش قرن هجدهم و از نقاشان پیشگام قرن نوزدهم می دانند. فرانسیسکو گویا را آخرین استاد متقدّم و اولین استاد مدرن معرفی می کنند. برخلاف تمام نقاشان که یک یا چند اثر قابل توجه در بین آثار خود دارند، گویا در بین نقاشان تاریخ بی‌نظیر است و مجموعه‌ای نایاب و بی‌نظیر از او به جا مانده که هر یک شهرت جهانی دارند. گویا را می توان از جمله نقاشانی دانست که با سبک قدیم و جدید نقاشی به خوبی آشناست. از مشهورترین آثار او می توان به تابلوهای از دوست او، هوس‌ها، معجزه سن آنتوان و تیرباران اشاره کرد. آثار گویا در خیلی از گالری‌های اروپایی و آمریکایی و موزه‌های جهان به نمایش درآمده است. فرانسیسکو گویا سرانجام در 16 آوریل 1828 میلادی دار فانی را وداع کرد و تا پایان عمر به حرفه‌ی نقاشی مشغول بود.
تولد «آناتول فرانس» نویسنده و شاعر بزرگ فرانسوی
آناتول فرانسواتیبو ملقب به آناتول فرانس، شاعر، نویسنده و منتقد مشهور فرانسوی، در 16 آوریل 1844 میلادی، در پاریس زاده شد. پدرش کتاب‌فروش بود و از همان دوران کودکی با کتاب آشنایی داشت. او در اوایل زندگی، کاتولیکی پرهیجان بود، اما هر چه سنش بالاتر می رفت، بیشتر طرفدار اصلاحات اساسی در جامعه می شد. وقتی آناتول دوران کودکی را پشت سر گذاشت، علاقه‌ی بیشتری به مطالعه پیدا کرد و بعد از مدتی به سرودن شعر و مقالات ادبی پرداخت. او بعد از حضور در مجامع ادبی پاریس و جمع آوری آثارش، آن‌ها را در چهار جلد منتشر کرد و شخصیت ادبی خود را به بلوغ رساند. آناتول فرانس پس از مدتی وارد عرصه سیاست شد و نگرانی‌های بشرِ قرن بیستم را در مقالات کوتاه، داستان‌ها و دیگر آثار خود به نمایش کشید. او به دنبال یافتن راهی برای رفع نگرانی‌ها بود و در این حوزه آثاری نیز منتشر کرد. به عقیده‌ی فرانس، نثر روشن شباهت به آفتاب دارد اما اگر آفتاب را زیر منشور تجزیه کنیم در می یابیم آفتاب از انواع نورها و سایه روشن‌ها ساخته شده است. آناتول فرانس، سنگین، با قدرت و سهل می نوشت و در نگارش خود نیز به سنت‌های کلاسیک و قدیمی پایبند بود. نثر فرانس آهنگ‌دار، زیبا، هوس انگیز و در مجموع یک سمفونی آهنگین است. به دلیل اینکه برخی آثارش همراه با طنز و کنایه آمیز بود بیشتر مقامات مذهبی کلیسا با او به مخالفت پرداختند و حتی تعدادی از آثارش را تحریم کردند. آناتول فرانس از جمله نویسندگانی است که شهرت زیادی دارد و در ادبیات تا جایی شهرت یافته که او را سلطان نثر فرانسه می دانند. البته بعد از مرگ او را به گل قریحه نژاد لاتین نیز لقب دادند. با اینکه آناتول فرانس بینش و نظر جدیدی داشت، همانند فلاسفه جانگرای قدیم، معتقد بودند پیرامون ما را ارواح جاندار فرا گرفته اند، اما حواس انسانی قادر به مشاهده‌ی آن‌ها نیست. فرانس از نویسنده‌های باهوش، تیزبین با ادراکی قوی و استعدادی بی نظیر در طنز گویی و قلبی حساس در مقابل بی‌عدالتی‌هاست. با این حال، فرانس هم در نوشته‌هایش و هم در زندگی‌اش، یک فیلسوف و مسیحی کافر بود. او به دنبال آزادی خواهی بود و در این مسیر تلاش زیادی می کرد. از آثار معروف فرانس می توان به زندگی ادبی در 5 جلد، ژاندراک، عصیان فرشتگان، پیرکوچک و زندگی در آغوش گل‌ها اشاره کرد. آناتول فرانس در سال 1921 میلادی جایزه ادبی نوبل را دریافت کرد و سرانجام در 12 اکتبر 1924 میلادی، با شهرت فراوان، در 80 سالگی دار فانی را وداع گفت.
تولد «چارلی چاپلین» کمدین بزرگ سینما
چارلز اسپِنسِر چاپلین ملقب به چارلی چاپلین کمدین و بازیگر بزرگ سینما در 16 آوریل 1889 میلادی در لندن متولد شد. او از کودکی وارد عرصه تئاتر شد و به شهرت زیادی دست یافت. وسعت جاذبه چاپلین، از خصوصیات کم نظیر او بود به طوری که حتی منتقدین بدبین نیز، به موفقیت و اعتبار چاپلین به‌عنوان “محبوب عام” اشاره کردند. او در جوانی به کشور آمریکا رفت و از سال 1945 میلادی وارد شغل کارگردانی و فیلمنامه نویسی شد. چارلی چاپلین در کشور آمریکا به خاطر ساخت فیلم‌های انتقادی و همدردی با فقرا و محرومان جامعه از سوی دولت این کشور با محدودیت‌هایی مواجه شد و سرانجام در سال 1952 میلادی حکم تبعید او از آمریکا صادر گشت. به دلیل اینکه چاپلین در آثارش به عنوان مصلحی اجتماعی، به نظام طبقاتی حمله می کرد و مشکلات جامعه را به زبان می آورد و از طرف دیگر نگرش منفی او نسبت به جامعه مدرن و ماشینی، سبب شد تا بعد از جنگ جهانی دوم در فضایی ضد کمونیستی، با انتقادات فراوانی مواجه شود. چارلی چاپلین نتوانست تابعیت آمریکا را بپذیرد و در دوره حاکمیت نظریه ضد کمونیستی “مک کارتیسم” به عنوان شهروند طرفدار اندیشه‌های کمونیستی مورد اتهام قرار گرفت. سرانجام ادامه زندگی و فعالیت در آمریکا را غیرممکن دانست و به همراه همسرش به سوئیس نقل مکان کرد. چاپلین در دورانی که دنیا در مسیر بهبود نبود، به جای مضامینی چون بی‌عدالتی، گرسنگی، بیکاری و فقر، در آثار خود به جنایات سازمان یافته، شکنجه و کشتارجمعی پرداخت. او همواره خود را از فسادهای حاکم بر سینمای غرب دور کرد و هیچ وقت به بی‌بندوباری‌های سینما دچار نشد. چارلی چاپلین در نامه‌ای به دخترش، برهنگی غرب را بیماری هنر معاصر دانست و گفت: “در دنیایی که نفس می کشی زندگی تنها رقص و موسیقی نیست… گاهی با اتوبوس در شهر بگذر، زنان بیوه و کودکان یتیم را ببین. روزی یک بار با خود بگو من یکی از این‌ها هستم و تو یکی از آن‌ها هستی دختر من، نه بیشتر”. مقصود چارلی به دخترش این بود که ” تا جایی که در توانم بود تلاش کردم انسان باشم، تو هم تلاش کن”. تمام فیلم‌های چارلی چاپلین محتوایی طنزگونه همراه با اندوه دارد و در تمام آثارش انتقادات جسورانه او از وضعیت نامناسب اجتماعی و عشق به انسانیت به چشم می خورد. از آثار معروف او می توان به جویندگان طلا، دیکتاتور بزرگ و عصر ماشین اشاره کرد. چارلی چاپلین سرانجام در بیست و پنجم دسامبر 1977 میلادی در 88 سالگی در سوئیس درگذشت.
