به گزارش رتبه آنلاین از لست سکند، روی این کتیبه‌ها، اطلاعات و داده‌هایی در رابطه با مقدار جیره غذایی که روزانه به کارگران در مناطق نزدیک اپراطوری داده می‌شد، ثبت شده است. درواقع مقامات در آن مناطق این کتیبه‌ها را به پایتخت می‌فرستاند تا میزان پرداختی‌شان به کارگران را ثبت کنند و همچنین از طریق این کتیبه‌ها می‌شد اطلاعات مربوط به نمایندگانی که به این منطقه رفت‌وآمد داشتند را نیز به دست آورد. چارلز جونز پژوهشگر و کتابدار در موسسه خاورشناسی دانشگاه شیکاگو و همینطور متخصص لوح و کتیبه می‌گوید: «عملکرد این لوح‌ها به‌نوعی شبیه به قبض و رسید کارت‌های اعتباری است و اطلاعات بسیار پرباری از طریق این کتیبه‌ها ردوبدل می‌شد.»

لوح هایی شبیه کارت اعتباری در تمدن ایران

براساس  این کتیبه‌ها جیره غذایی یک کارگر مرد بالغ حدود یک و نیم کیلوگرم جو و نیم کیلو نوشیدنی بود که البته بسیاری از کارگران دو یا پنج برابر این مقدار دریافت می‌کردند و کسانی که از موقعیت اجتماعی بالاتری برخوردار بودند بیشتر از اینها نصیبشان می‌شد. همچنین از طریق این کتیبه‌ها می‌شد اطلاعات مربوط به اصالت هر کدام از کارگرها و اینکه از چه بخشی از امپراتوری بودند را هم فهمید. مثلا اینکه کارگری که در پایتخت مشغول به کار است از بابل، سوریه، مصر، تراکیه می‌آیند و یا دیگر بخش‌هایی که اکنون جزوی از افغانستان، پاکستان یا آسیا مرکزی است. قدمت این کتیبه‌ها به اواسط فرمانروایی داریوش اول، یعنی از سال ۵۰۹ پیش از میلاد تا ۴۹۴ پیش از میلاد برمی‌گردد.

لوح هایی شبیه کارت اعتباری در تمدن ایران

منبع : The University of Chicago