دانشمندان با روش‌های تصویربرداری پیشرفته، لایه جدیدی از نقاشی «گدای خمیده» اثر پیکاسو را کشف کرده‌اند که نشان می‌دهد پیکاسو اثر خود را بر پایه نقاشی دیگر آغاز و با تغییراتی، آن را نیمه‌کاره رها کرده است. به گزارش رتبه آنلاین و به نقل از سیناپرس، شواهد و مدارک نشان می‌دهند که یکی از نقاشی‌های مشهور پیکاسو که سال ۱۹۰۲ میلادی (۱۲۸۱ شمسی) کشیده شده، روی نقاشی هنرمند دیگری از بارسلونا رسم شده است. این اثر که گدای خمیده (The Crouching Beggar) نام دارد، نقاشی رنگ‌روغنی است که به نظر می‌رسد پیکاسو آن را با الهام از نقاشی زیرین رسم کرده است. کوه‌های اثر اصلی که فعلا «صحنه چشم‌انداز» نام گرفته، به تصویری از پشت سوژه اثر پیکاسو یعنی زن خرقه‌پوش خمیده، تبدیل شده است.
اثر پنهان از سال ۱۹۹۲ میلادی (۱۳۷۱ شمسی) شناسایی شده بود، زمانی که برای نخستین بار، لایه‌های زیرین نقاشی با استفاده از رادیوگرافی پرتو ایکس موردبررسی قرار گرفت. کشفیات جدید اما از طریق تصویربرداری‌های پیشرفته‌ای به‌دست آمده که جزئیات بیشتری را از اثر اصلی و همچنین اثر پیکاسو در اختیار کارشناسان قرار داده است.
در این بررسی‌ها، محققان لایه دیگری را در اثر «گدای خمیده» پیکاسو کشف و آن را در نشست سالانه AAAS توضیح دادند. در لایه زیرین این اثر، تصویری از زن خرقه‌پوش خمیده وجود دارد که دست خود را درحالی‌که تکه نانی گرفته، پنهان کرده است.
مارک والتون (Marc Walton)، پژوهشگر حوزه میراث فرهنگی دانشگاه نورث‌وسترن در مورد این نقاشی و کشف جدید آن می‌گوید: «کشف جدید به ما امکان می‌دهد تا ببینیم در سر پیکاسو چه می‌گذشت و چگونه تصمیم گرفت که این نقاشی را بکشد. او روی نقاشی هنرمند دیگری، کار دوباره‌ای را آغاز و تلاش کرد که اثرش منحصربه‌فرد باشد؛ اما پیش از اینکه آن را به پایان برساند، رهایش کرد.»
شرح عکس: گدای خمیده، اثر پیکاسو
اثر «گدای خمیده» در گالری هنری اونتاریو در کانادا نگهداری می‌شود و در طول برنامه‌های حفاظتی اخیر، یکی از کارشناسان گالری به نام «ساندرا وبستر-کوک» (Sandra Webster-Cook) متوجه خطوط و بافت‌هایی شد که با آنچه روی سطح نقاشی وجود دارد، مطابقت نداشت. او به همراه «کنت برومل» (Kenneth Brummel) موزه‌دار گالری هنری اونتاریو از کارشناسان خواست که با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری پیشرفته مشخص کنند که آیا این خطوط مربوط به این نقاشی است یا لایه دیگری زیر آن نقاشی پنهان‌شده است.
ابتدا «جان دلانی» (John Delaney) کارشناسی تصویربرداری گالری ملی هنر در واشنگتن‌دی‌سی با استفاده از روش تصویربرداری فراطیفی، تصویری از این نقاشی تهیه کرد. این روش بر پایه بازتاب تابش فروسرخ طراحی شده و لایه‌های عمیق‌تر نقاشی را نمایان می‌سازد، به‌این شکل که رنگ در طول‌موج مشخصی که به ماده تشکیل‌دهنده رنگ بستگی دارد، شفاف می‌شود. با تجزیه‌وتحلیل نور بازتاب‌شده از نقاشی، لایه‌های پنهان در اثر پیکاسو مشخص شد. به گفته وبستر-کوک، این بسیار هیجان‌انگیز است که فهمیده‌ایم پیکاسو تغییراتی در نقاشی خود داده است.
برای نگاهی دقیق‌تر به این نقاشی، والتون و همکارانش نقاشی را با استفاده از تصویربرداری بر پایه اثر فلوئورسانس تابش فرابنفش بررسی کردند. در این روش می‌توان میزان مواد شیمیایی مانند سرب، کادمیم و آهن را در لایه‌های مختلف نقاشی، از سطح گرفته تا لایه‌های عمیق‌تر تعیین کرد. این روش به کارشناسان کمک می‌کند تا بفهمند که غیر از لایه سطحی، در لایه‌های عمیق‌تر چه رنگ‌هایی با کدام مواد شیمیایی استفاده شده است. برای مثال، رنگ سفیدی که پیکاسو استفاده کرده، حاوی سرب زیادی است؛ درحالی‌که در رنگ سفید به‌کاررفته در اثر پنهان زیرین، از سرب به‌عنوان یک ماده پایه استفاده شده است.
این کشف، موج جدیدی از تحقیقات را در مورد تاریخ نقاشی اصلی و جزئیات آن به راه انداخته است. برومکل تلاش دارد صحنه نقاشی‌شده این تابلو را بازسازی کند. او معتقد است که محل نقاشی‌شده در نزدیکی بارسلونا (اسپانیا) است.
منبع: حبرآنلاین
