تحلیل رشد 51 درصدی گردشگران خارجی به کشور از نگاه بیرونی خارج از بدنه مدیریتی و کارشناسی سازمان میراث فرهنگی، فهم وضع موجود را برای مجموعه دولت و مقامات این سازمان منطقی تر خواهد کرد.در شرایط حساس کنونی و کاهش تمامی شاخص های اقتصادی به نظر می‌رسد صنعت گردشگری ایران در یک پیچ تاریخی قرار گرفته است. از‌این‌رو بسیار ضروری است که اساتید، صاحب‌نظران و کارشناسان مربوطه مبتنی بر واقعیات میدانی این صنعت به کنکاش، تبیین و توصیف مسائل مربوط به این حوزه مهم اقتصادی بپردازند.

در وضعیت کنونی این صنعت متاسفانه ما شاهد غیبت عجیب و معنا دار یک بخش مهم و موثر هستیم که البته می تواند اثر گذاری فراوان داشته و در تبیین نقشه راه اصلی در کنار سایر کنشگران به نقش آفرینی بپردازد.

به نظر می رسد اکنون نقش دانشگاه و دانشگاهیان در نظریه پردازی و پایش وضع موجود و پیش روی صنعت گردشگری به شدت کاهش پیدا کرده؛ به طوری که دیگر نمی توانند با ارائه نظریات راهگشا به خوبی نقش‌آفرینی كنند.

بسنده کردن به کتاب و درس و دانشگاه و توجیه رفتار خود از آن‌ها سلب مسئولیت نخواهد کرد و در آینده فارغ از سرزنش و نکوهش نخواهند بود.به گمان بنده در شرایط خاصی که اکنون کشور با آن مواجه بوده و اقتصاد و صنایع دچار رکود کم سابقه شده است، رشد 51 درصدی گردشگران خارجی به‌ویژه از کشورهای همسایه، فرصت کم نظیری را برای فعالان صنعت گردشگری مهیا كرده است.

تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران در سطوح مختلف، دانشگاه، نهادهای تخصصی، بخش خصوصی و دولت اکنون با هم افزایی باید بتوانند گفتمان صنعت گردشگری را به عنوان یک گفتمان هژمونیک اقتصادی مطرح كنند تا همگان به این باور ملی برسند که توسعه در صنعت گردشگری یک مزیت، در دسترس، متوازن و پایدار خواهد بود و در سخت‌ترین شرایط هم می تواند کمک حال اقتصاد کشور باشد.چند سال قبل نیز با وقایعی که در سطح کشورهای منطقه اتفاق افتاد و برخی کشور ها نظیر مصر، سوریه، عراق، یمن، ترکیه و … دچار ناامنی و هرج و مرج شده بودند، ما شاهد رشد قابل توجه ورود گردشگران اروپایی، شمال آمریکا و شرق آسیا به کشورمان بودیم؛ به طوری که گردشگران خارجی و تورگردانان مطرح بین المللی ایران را به عنوان یک مقصد جایگزین انتخاب کرده بودند.

فرصتی که قدر آن را ندانستيم و پاسخ درخوری برای این موقعیت ممتاز ارائه نكرديم و خیلی زود آن درخواست ها فروکش کرد.بسیار بدیهی و طبیعی است اگر عناصر کنشگر و فعال در صنعت گردشگری درک درستی از تغییرات، امکانات و ظرفیت ها نداشته و نتوانند به موقع تحلیل كرده و اقدامات لازم را به انجام برسانند، با بازخورد های منفی روبه‌رو شده و فرصت‌ها یکی پس از دیگری از دست رفته و در نتیجه کسب و کارهای بسیاری در صنعت گردشگری به تعطیلی و ورشکستگی خواهند رسید.

با توجه به شاخصه ها و مزیت های ایران اگر مدعی هژمونیک بودن اقتصاد گردشگری در سال‌ها و دهه های آتی هستیم و آن را بدیل و آلترناتیو صنعت نفت می دانیم، از هم اکنون فعالان مربوطه این صنعت باید از انفعال خارج شده و به عنوان مجموعه نیروهای متکثر اما به هم پیوسته به یک جریان پویا و اثر گذار تبدیل شده و بهعنوان نیروهای قدرتمند تصمیم ساز در مسیر تصمیم گیری قوای مختلف و نهادهای قدرتمند حاکمیتی و اشخاص ذی‌نفوذ به طور مستمر نقش آفرینی كنند.